Οι συγκεντρωμένοι απαίτησαν την απόσυρση του νομοσχεδίου – έκτρωμα και διεκδίκησαν 7ωρο, πενθήμερο, 35ωρο με αυξήσεις στους μισθούς, επαναφορά των συλλογικών συμβάσεων, μέτρα για την υγεία και την ασφάλεια στους χώρους δουλειάς, αλλά και ενίσχυση των κοινωνικών δαπανών για μισθούς, συντάξεις, παιδεία και υγεία αντί για πολεμικούς εξοπλισμούς.
Στη συγκέντρωση μίλησαν ο Γιάννης Πατσής, δημοτικός σύμβουλος της ΛΑΣ και μέλος της Επιτροπής Αγώνα Αυτοαπασχολουμένων, ο βετεράνος συνταξιούχος αγωνιστής Μανώλης Ραμαντάνης, ο Γιώργος Γούλας, μέλος του ΔΣ του Συλλόγου Εργαζομένων ΟΤΑ Ν. Μαγνησίας με τη ΔΑΣ ΟΤΑ και η Εύη Ταλαδιανού, εργαζόμενη στην εστίαση, η οποία πραγματοποίησε την κεντρική ομιλία.
Ο κ. Ραμαντάνης τόνισε ότι «οι νέες γενιές δεν αξίζει να δουλεύουν με όρους του προηγούμενου αιώνα», καταγγέλλοντας τη 13ωρη εργασία ως επιστροφή σε συνθήκες βιομηχανικής επανάστασης.
Η κ. Ταλαδιανού, μέσα από μια φορτισμένη ομιλία, περιέγραψε τις συνθήκες σκληρής δουλειάς στον τουρισμό και χαρακτήρισε το νομοσχέδιο «έκτρωμα που εξυπηρετεί αποκλειστικά τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων». «Είμαστε άνθρωποι και όχι μηχανές», είπε, καταγγέλλοντας την «εργασιακή ζούγκλα» που διαμορφώνεται, ενώ υπογράμμισε ότι «στον 21ο αιώνα, με την πρόοδο της τεχνολογίας, το σύγχρονο είναι η μείωση του εργάσιμου χρόνου και όχι η διεύρυνσή του».
Ιδιαίτερη αναφορά έγινε και στο Κέντρο Υγείας Σκοπέλου, με τους ομιλητές να επισημαίνουν τις τεράστιες ελλείψεις σε προσωπικό και υποδομές, καλώντας σε πλήρη στελέχωση των υπηρεσιών υγείας και κοινωνικής πρόνοιας στο νησί.
Συγκινητική στιγμή αποτέλεσε η αναφορά του Γιάννη Πατσή στην οικογένεια του 20χρονου που έχασε τη ζωή του σε πρόσφατο τροχαίο, αλλά και στα δύo παιδιά τραυματίες, εκφράζοντας τη συμπαράσταση όλων στους οικείους του.
Η συγκέντρωση ολοκληρώθηκε με την ανάγνωση ψηφίσματος συμπαράστασης στον απεργό πείνας Πάνο Ρούτσι, πατέρα του αδικοχαμένου Ντένις από το δυστύχημα των Τεμπών. Το ψήφισμα θυροκολλήθηκε στο γραφείο του ΕΦΚΑ, με τους συγκεντρωμένους να πραγματοποιούν συμβολική πορεία.
Η κινητοποίηση στη Σκόπελο, όπως και σε δεκάδες πόλεις της χώρας, ανέδειξε τη μαζική αντίδραση απέναντι στο νέο εργασιακό πλαίσιο και τη διεκδίκηση «ζωής με αξιοπρέπεια και δικαιώματα», όπως τόνισαν οι διοργανωτές.
Το ψήφισμα συμπαράστασης στον απεργό πείνας Πάνο Ρούτσι
Εμείς που συμμετέχουμε στην απεργιακή συγκέντρωση της 1ης Οκτωβρίου 2025 που κάλεσαν τα σωματεία και φορείς της Σκοπέλου:
Εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας στον απεργό πείνας Πάνο Ρούτσι, πατέρα του αδικοχαμένου Denis που έχασε την ζωή του στο έγκλημα των Τεμπών. Απαιτούμε, άμεσα, να ικανοποιηθεί το αυτονόητο δικαίωμά του για την εκταφή του γιου του, για να κάνει όσες ενέργειες θεωρεί ο ίδιος απαραίτητες – και δικαιούται – προκειμένου να αποκαλυφθεί η αλήθεια. Απαιτούμε επίσης να ικανοποιηθεί το αίτημα δεκάδων συγγενών προς τις δικαστικές αρχές να ανοίξει ξανά ο φάκελος της υπόθεσης.
Είναι απαράδεκτη η στάση της κυβέρνησης, που πρωτοστατεί στην συγκάλυψη του εγκλήματος. Εδώ και μέρες οδήγησε σε απεργία πείνας τον Πάνο Ρούτσι, «νίπτοντας τα χείρας» της, «πετώντας το μπαλάκι» στην δικαιοσύνη, που «έκανε τα στραβά μάτια» για να ξεκινήσει δήθεν γρήγορα η δίκη. Απαιτούμε να γίνει ουσιαστική έρευνα και ανάκριση, να διερευνηθούν πλήρως όλα τα αδικήματα και τα δεδομένα που τα στοιχειοθετούν, να αποδοθούν όλες οι κατηγορίες σε όλα τα πρόσωπα, όσο ψηλά κι αν φτάνουν! Για να υπάρξει πραγματική δικαίωση, να αποδοθούν όλες οι πολιτικές και ποινικές ευθύνες για το έγκλημα των Τεμπών.
Για να μην κουκουλωθεί η πραγματική αιτία της σύγκρουσης, η πολιτική που θυσιάζει μέχρι και την ανθρώπινη ζωή για το κέρδος. Οι εργαζόμενοι της χώρας με τα σωματεία τους, μαζί με όλο τον λαό και τις οργανώσεις του θα συνεχίσουμε με κάθε τρόπο να κάνουμε πράξη τον λόγο που δώσαμε πριν από δύο χρόνια στις οικογένειες των θυμάτων αλλά και στους εαυτούς μας πως δεν θα αφήσουμε να συγκαλυφθεί το έγκλημα.
Το σύνθημα που βροντοφώναξαν οι εργαζόμενοι, η νεολαία, όλος ο ελληνικός λαός «Ή τα κέρδη τους ή οι ζωές» συνεχίζει να ηχεί και να είναι επίκαιρο απέναντι στα «Τέμπη» που ζούμε καθημερινά στους χώρους δουλειάς, με την ένταση της εκμετάλλευσης, τη ζωή λάστιχο και το 13ωρο που προωθούν, με δεκάδες εργατικά ατυχήματα, με μισθούς και συντάξεις πείνας, με αμέτρητα προβλήματα στην υγεία, στην εκπαίδευση και την πλήρη απουσία πολιτικής προστασίας.
