Η Ταινία της Παρασκευής
από την Ε.Θ.Ο.Σ. «Τάκης Μόσχος»

«Πατέρας» (2021)

Παρασκευή 7 Φεβρουαρίου, στις 20:00
στον Ορφέα

Συνεχίζουμε τις προβολές μας με την ταινία του Σρνταν Γκολούμποβιτς «Πατέρας» (2021) που μας έρχεται από την Πρώην Γιουγκοσλαβία και συγκεκριμένα τη Σερβία  Βασισμένη σε πραγματική ιστορία, η ταινία καταδεικνύει τη γραφειοκρατική κοινωνία βουτηγμένη στην υποκρισία, όπου μοναδική ελπίδα σωτηρίας παραμένει πάντα ο Άνθρωπος. Πρόκειται για μία από τις πιο συναισθηματικά δυνατές βαλκανικές ταινίες των τελευταίων χρόνων. Το φιλμ κέρδισε το Βραβείο Κοινού στο Φεστιβάλ του Βερολίνου και ο πρωταγωνιστής Γκόραν Μπογκντάν, γνωστός από την τηλεοπτική σειρά «Fargo», ήταν υποψήφιος για το βραβείο του Καλύτερου Ηθοποιού στα Ευρωπαϊκά Κινηματογραφικά Βραβεία.

Κάποιοι λένε ότι το περπάτημα είναι η μεγαλύτερη και πιο αγνή μορφή ελευθερίας. Στην ταινία αυτή παρακολουθούμε το οδοιπορικό του «Πατέρα» που αγωνίζεται με πείσμα για να ξεπεράσει όλα τα εμπόδια που ορθώνονται μπροστά του. Ο θεατής παρακολουθεί τη ρεαλιστική, υπαρξιακή οδύσσεια ενός απλού ανθρώπου που έρχεται αντιμέτωπος με τον παραλογισμό ενός διεφθαρμένου και εκμεταλλευτικού συστήματος μιας χώρας που δείχνει να βρίσκεται σε ελεύθερη πτώση. Η σιωπηλή μαχητικότητα και η ακούραστη στάση του πατέρα προκειμένου να πετύχει τον στόχο του, δημιουργούν την εικόνα ενός αυθεντικού ήρωα των καιρών μας ο οποίος μπορεί να γίνει ακόμα και πρότυπο σε μια ταινία που δύσκολα θα φύγει από την μνήμη σου όταν τελειώνει.

Πρόκειται για μία βαθιά αντισυστημική ταινία, αφιερωμένη σε όσους – ακολουθώντας το ένστικτό τους – διεκδικούν τη χαμένη τους αξιοπρέπεια και αρνούνται να λυγίσουν ακόμα και όταν οι πιθανότητες είναι εναντίον τους. 

Σε ποιο σημείο, λοιπόν, είμαστε διατεθειμένοι να φτάσουμε όταν έχουμε «δίκιο»; Μέχρι πού μπορεί να φτάσει ένας άνθρωπος όταν διεκδικεί αυτό που τον ορίζει ακόμη κι όταν γνωρίζει πως το παιχνίδι είναι από τη φύση του χαμένο; Το μόνο σίγουρο είναι ότι όταν δεν έχεις τίποτα να χάσεις, είσαι ικανός για τα πάντα….

Τελικά, ο κόσμος που ζούμε θα παραμείνει για κάποιους οριστικά χωρίς happy end και ο απλός λαός θα εξακολουθεί πάντα να είναι το θύμα; 

Στην κοινωνία της ατομικότητας που ο άνθρωπος αδιαφορεί για τον συνάνθρωπο, οι περισσότεροι συμβιβάζονται και γενναίοι παλεύουν πάντα μόνοι….. 

Στην κοινωνία της αλληλεγγύης… μόνο εκεί κερδίζονται οι αγώνες…