Κάθε καλοκαίρι, στη Σκόπελο, ο Βασίλης και η Μαρία —ένα ζευγάρι Ρομά— έδιναν χρώμα και παράδοση στο νησί, πλέκοντας με μεράκι και δεξιοτεχνία καλάθια, πανέρια και κοφίνια.

Τα έργα τους, φτιαγμένα από φυσικές βέργες καλαμιών, λυγαριάς και αγριελιάς, δεν ήταν απλά αντικείμενα, ήταν κομμάτια μιας πανάρχαιης τέχνης, με αντοχή στον χρόνο και σχεδόν μηδενικό ενεργειακό αποτύπωμα. Οι τουρίστες τα αγόραζαν για διακόσμηση, ενώ οι ντόπιοι τα χρησιμοποιούσαν στον τρύγο, τις ελιές, την καθημερινότητα.

Φέτος, όμως, κάτι λείπει. Ο Βασίλης «έφυγε» πριν πέντε μήνες και η Μαρία ήρθε μόνη της. Άφησε πίσω τα πολύχρωμα ρούχα των Ρομά και φόρεσε μαύρα. Μα κάθε πλεκτό της φέρει ακόμη μέσα του τη μνήμη, τη συντροφικότητα, τη σιωπηλή αντοχή.

Θα τη βρείτε στην άκρη του λιμανιού, εκεί όπου το ποτάμι συναντά τη θάλασσα. Καθισμένη στο ίδιο σημείο, πλέκει με τα χέρια της τη φύση, πλέκει ιστορίες, πλέκει την ίδια τη ζωή. Ένα καλάθι της δεν είναι απλώς ένα χρηστικό αντικείμενο – είναι σεβασμός στο περιβάλλον, είναι μια πράξη μνήμης και μια συμβολή στη διατήρηση της πολιτιστικής μας κληρονομιάς.

Αγοράστε ένα καλάθι. Κρατήστε στα χέρια σας κάτι αληθινό.