Χωρίς κοινωνικές πρωτοβουλίες και κινήσεις δεν γίνονται αλλαγές. Σε εποχές σήψης και παρακμής όπως η σημερινή, ό,τι δεν αλλάζει είναι ολέθριο, συντελεί στην παρακμή
Μέσα από μια στοχαστική προσέγγιση, ο Γιώργος Οικονόμου αναδεικνύει την ουσία της πολιτικής φιλοσοφίας του Καστοριάδη, υποστηρίζοντας ότι χωρίς τις θεμελιώδεις αυτές έννοιες, δεν μπορεί να υπάρξει ουσιαστικός προσανατολισμός για μια δημοκρατική πολιτική σκέψη και πράξη.
Τα κόμματα της αντιπολίτευσης Κέντρο, Αριστερά και ΚΚΕ δεν έχουν τις δυνάμεις, τις ικανότητες και την θέληση να δουν την πραγματικότητα και μένουν εγκλωβισμένα στην στείρα αντιπολίτευση, στις ιδεολογικές και δογματικές φαντασιώσεις τους
Το βιβλίο αναδεικνύει την ιδιαιτερότητα της κατάληψης το 1973 και τη σημασία της εξέγερσης για τη σημερινή δύσκολη κατάσταση που διέρχεται η νεοελληνική κοινωνία.
Έχει γραφτεί πως κάθε ιστορία είναι και ιστορία του παρόντος. Αυτό ισχύει και για τη Ρωσική Επανάσταση του 1917. Όχι μόνο γιατί η ιστοριογραφική αντιμετώπισή της αντανακλά πάντοτε τις εκάστοτε πολιτικές αντιλήψεις και ιδεολογικές αντιπαραθέσεις αλλά, κυρίως, γιατί ο σημερινός πολιτικός προσανατολισμός σε μια άλλη πολιτική και μια άλλη κοινωνία είναι αδύνατος δίχως την εξαγωγή συμπερασμάτων από την αποτυχία της Επανάστασης, δίχως τη γνώση των λόγων για την αποτυχία της.
Χωρίς κοινωνικές πρωτοβουλίες και κινήσεις δεν γίνονται αλλαγές. Σε εποχές σήψης και παρακμής όπως η σημερινή, ό,τι δεν αλλάζει είναι ολέθριο, συντελεί στην παρακμή
Μέσα από μια στοχαστική προσέγγιση, ο Γιώργος Οικονόμου αναδεικνύει την ουσία της πολιτικής φιλοσοφίας του Καστοριάδη, υποστηρίζοντας ότι χωρίς τις θεμελιώδεις αυτές έννοιες, δεν μπορεί να υπάρξει ουσιαστικός προσανατολισμός για μια δημοκρατική πολιτική σκέψη και πράξη.
Τα κόμματα της αντιπολίτευσης Κέντρο, Αριστερά και ΚΚΕ δεν έχουν τις δυνάμεις, τις ικανότητες και την θέληση να δουν την πραγματικότητα και μένουν εγκλωβισμένα στην στείρα αντιπολίτευση, στις ιδεολογικές και δογματικές φαντασιώσεις τους
Το βιβλίο αναδεικνύει την ιδιαιτερότητα της κατάληψης το 1973 και τη σημασία της εξέγερσης για τη σημερινή δύσκολη κατάσταση που διέρχεται η νεοελληνική κοινωνία.
Έχει γραφτεί πως κάθε ιστορία είναι και ιστορία του παρόντος. Αυτό ισχύει και για τη Ρωσική Επανάσταση του 1917. Όχι μόνο γιατί η ιστοριογραφική αντιμετώπισή της αντανακλά πάντοτε τις εκάστοτε πολιτικές αντιλήψεις και ιδεολογικές αντιπαραθέσεις αλλά, κυρίως, γιατί ο σημερινός πολιτικός προσανατολισμός σε μια άλλη πολιτική και μια άλλη κοινωνία είναι αδύνατος δίχως την εξαγωγή συμπερασμάτων από την αποτυχία της Επανάστασης, δίχως τη γνώση των λόγων για την αποτυχία της.
