
Νοσταλγία στο Λιμάνι της Σκοπέλου
Πώς σας φαίνεται σήμερα; Είναι πιο «σύγχρονο», πιο άνετο, μα έχει ακόμα ψυχή;
Πώς σας φαίνεται σήμερα; Είναι πιο «σύγχρονο», πιο άνετο, μα έχει ακόμα ψυχή;
…η Αποκριά του ’84 ζει ακόμα στις μνήμες, στις φωτογραφίες, στις αφηγήσεις. Ζει σε εκείνα τα γέλια, τις μικρές στιγμές που έγιναν αιώνιες. Και ίσως, όπως λέει η Μάρω, όλες οι γυναίκες που συμμετείχαν, να έχουν τη δική τους ιστορία να πουν
Μια ανάμνηση από την παλιά Σκόπελο, τότε που η ζωή κυλούσε αργά, ανάμεσα σε στάμνες και λαΐνες, κι ο πηλός έδινε σχήμα στις ανάγκες των ανθρώπων.
Η Κατερίνα Μπετσάνη είναι μια γυναίκα που έχει αφιερώσει αμέτρητες ώρες και αστείρευτο μεράκι για να διατηρήσει ζωντανή την πολιτιστική κληρονομιά του τόπου μας…
Οι μορφές των ανθρώπων, οι ενδυμασίες και οι εκφράσεις τους μας ταξιδεύουν πίσω σε μια εποχή που η παράδοση συναντούσε τη χαρά και το κέφι των ανθρώπων.
Οι δυσκολίες και τα βάσανα δεν έλειψαν, αλλά πάντα είχαν ο ένας τον άλλον για στήριγμα. Μέσα από τις δυσκολίες, όμως, υπήρξαν και οι ευχάριστες στιγμές, οι μικρές χαρές που τους έδιναν δύναμη να συνεχίσουν
Ο Γιάννης Μπαλάφας, ένα όνομα συνδεδεμένο με την ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου. Από τα παιδικά του χρόνια στα γήπεδα της Νέας Σμύρνης μέχρι τις μεγάλες ευρωπαϊκές βραδιές με τον Άρη, η ζωή του είναι ένα ταξίδι γεμάτο πάθος για τον «βασιλιά των σπορ». Ακόμα και σήμερα, στα 74 του χρόνια, ο Μπαλάφας παραμένει πιστός οπαδός του Πανιωνίου, της πρώτης και τελευταίας του αγάπης.
Τις δεκαετίες του ’50 και του ’60 ήταν σκέτη περιπέτεια να ταξιδέψεις από τη Θεσσαλονίκη στη Σκόπελο. Πρώτα – πρώτα έπρεπε να ετοιμαστούν οι αποσκευές. Μέναμε στο νησί τρεις μήνες περίπου. Την τελευταία μέρα του σχολείου, όταν εμείς τα παιδιά γυρίζαμε με τα ενδεικτικά στα χέρια, οι βαλίτσες και τα δέματα ήταν έτοιμα
24 Ιουλίου 1974 | Τότε δεν γνώριζε ακόμη πως εκείνη η μέρα επρόκειτο να είναι μακρά αφού λίγες ώρες αργότερα θα συνόδευε με το αυτοκίνητο της πρεσβείας τον Κωνσταντίνο Καραμανλή στο αεροδρόμιο για την ιστορική πτήση προς την Αθήνα, όπου λίγες ώρες αργότερα θα άνοιγε το κεφάλαιο της Μεταπολίτευσης για την Ελλάδα….
Αντί για πρόλογο: Μια φωτογραφία δεν αποτελεί απλά την απεικόνιση κάποιων εικόνων ή προσώπων, ειδικά όταν αυτές οι εικόνες έρχονται από το απώτερο παρελθόν. Πίσω από τις φωτογραφίες κρύβονται ιστορίες, γεγονότα και αναμνήσεις που φέρνουν πιο κοντά το παρελθόν στο σήμερα. Οι φωτογραφίες που παρουσιάζω σήμερα με βοηθούν να καταθέσω μια σειρά από προσωπικές αναμνήσεις μέσα από τις οποίες φωτίζονται άγνωστες πλευρές της ιστορίας του νησιού μας.
Πώς σας φαίνεται σήμερα; Είναι πιο «σύγχρονο», πιο άνετο, μα έχει ακόμα ψυχή;
…η Αποκριά του ’84 ζει ακόμα στις μνήμες, στις φωτογραφίες, στις αφηγήσεις. Ζει σε εκείνα τα γέλια, τις μικρές στιγμές που έγιναν αιώνιες. Και ίσως, όπως λέει η Μάρω, όλες οι γυναίκες που συμμετείχαν, να έχουν τη δική τους ιστορία να πουν
Μια ανάμνηση από την παλιά Σκόπελο, τότε που η ζωή κυλούσε αργά, ανάμεσα σε στάμνες και λαΐνες, κι ο πηλός έδινε σχήμα στις ανάγκες των ανθρώπων.
Η Κατερίνα Μπετσάνη είναι μια γυναίκα που έχει αφιερώσει αμέτρητες ώρες και αστείρευτο μεράκι για να διατηρήσει ζωντανή την πολιτιστική κληρονομιά του τόπου μας…
Οι μορφές των ανθρώπων, οι ενδυμασίες και οι εκφράσεις τους μας ταξιδεύουν πίσω σε μια εποχή που η παράδοση συναντούσε τη χαρά και το κέφι των ανθρώπων.
Οι δυσκολίες και τα βάσανα δεν έλειψαν, αλλά πάντα είχαν ο ένας τον άλλον για στήριγμα. Μέσα από τις δυσκολίες, όμως, υπήρξαν και οι ευχάριστες στιγμές, οι μικρές χαρές που τους έδιναν δύναμη να συνεχίσουν
Ο Γιάννης Μπαλάφας, ένα όνομα συνδεδεμένο με την ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου. Από τα παιδικά του χρόνια στα γήπεδα της Νέας Σμύρνης μέχρι τις μεγάλες ευρωπαϊκές βραδιές με τον Άρη, η ζωή του είναι ένα ταξίδι γεμάτο πάθος για τον «βασιλιά των σπορ». Ακόμα και σήμερα, στα 74 του χρόνια, ο Μπαλάφας παραμένει πιστός οπαδός του Πανιωνίου, της πρώτης και τελευταίας του αγάπης.
Τις δεκαετίες του ’50 και του ’60 ήταν σκέτη περιπέτεια να ταξιδέψεις από τη Θεσσαλονίκη στη Σκόπελο. Πρώτα – πρώτα έπρεπε να ετοιμαστούν οι αποσκευές. Μέναμε στο νησί τρεις μήνες περίπου. Την τελευταία μέρα του σχολείου, όταν εμείς τα παιδιά γυρίζαμε με τα ενδεικτικά στα χέρια, οι βαλίτσες και τα δέματα ήταν έτοιμα
24 Ιουλίου 1974 | Τότε δεν γνώριζε ακόμη πως εκείνη η μέρα επρόκειτο να είναι μακρά αφού λίγες ώρες αργότερα θα συνόδευε με το αυτοκίνητο της πρεσβείας τον Κωνσταντίνο Καραμανλή στο αεροδρόμιο για την ιστορική πτήση προς την Αθήνα, όπου λίγες ώρες αργότερα θα άνοιγε το κεφάλαιο της Μεταπολίτευσης για την Ελλάδα….
Αντί για πρόλογο: Μια φωτογραφία δεν αποτελεί απλά την απεικόνιση κάποιων εικόνων ή προσώπων, ειδικά όταν αυτές οι εικόνες έρχονται από το απώτερο παρελθόν. Πίσω από τις φωτογραφίες κρύβονται ιστορίες, γεγονότα και αναμνήσεις που φέρνουν πιο κοντά το παρελθόν στο σήμερα. Οι φωτογραφίες που παρουσιάζω σήμερα με βοηθούν να καταθέσω μια σειρά από προσωπικές αναμνήσεις μέσα από τις οποίες φωτίζονται άγνωστες πλευρές της ιστορίας του νησιού μας.
To provide the best experiences, we and our partners use technologies like cookies to store and/or access device information. Consenting to these technologies will allow us and our partners to process personal data such as browsing behavior or unique IDs on this site and show (non-) personalized ads. Not consenting or withdrawing consent, may adversely affect certain features and functions.
Click below to consent to the above or make granular choices. Your choices will be applied to this site only. You can change your settings at any time, including withdrawing your consent, by using the toggles on the Cookie Policy, or by clicking on the manage consent button at the bottom of the screen.