Πόσο συχνά λέμε “θα πάμε, θα κάνουμε” και τελικά μένουμε στάσιμοι; Πόσο εύκολα βολευόμαστε σε μια κατάσταση, ακόμα κι αν δεν μας ικανοποιεί;
Τις δεκαετίες του ’50 και του ’60 ήταν σκέτη περιπέτεια να ταξιδέψεις από τη Θεσσαλονίκη στη Σκόπελο. Πρώτα – πρώτα έπρεπε να ετοιμαστούν οι αποσκευές. Μέναμε στο νησί τρεις μήνες περίπου. Την τελευταία μέρα του σχολείου, όταν εμείς τα παιδιά γυρίζαμε με τα ενδεικτικά στα χέρια, οι βαλίτσες και τα δέματα ήταν έτοιμα
Ρηγίνα Μπουνταλά: Είναι μοναδικό το συναίσθημα που μου δημιουργεί η αλληλεπίδραση με τους ανθρώπους και με συγκινεί βαθύτατα η εμπιστοσύνη τους να μοιραστούν μαζί μου την ιστορία τους και τα βιώματα τους που είναι κομμάτια της ψυχής τους.
24 Ιουλίου 1974 | Τότε δεν γνώριζε ακόμη πως εκείνη η μέρα επρόκειτο να είναι μακρά αφού λίγες ώρες αργότερα θα συνόδευε με το αυτοκίνητο της πρεσβείας τον Κωνσταντίνο Καραμανλή στο αεροδρόμιο για την ιστορική πτήση προς την Αθήνα, όπου λίγες ώρες αργότερα θα άνοιγε το κεφάλαιο της Μεταπολίτευσης για την Ελλάδα….
Πόσο συχνά λέμε “θα πάμε, θα κάνουμε” και τελικά μένουμε στάσιμοι; Πόσο εύκολα βολευόμαστε σε μια κατάσταση, ακόμα κι αν δεν μας ικανοποιεί;
Τις δεκαετίες του ’50 και του ’60 ήταν σκέτη περιπέτεια να ταξιδέψεις από τη Θεσσαλονίκη στη Σκόπελο. Πρώτα – πρώτα έπρεπε να ετοιμαστούν οι αποσκευές. Μέναμε στο νησί τρεις μήνες περίπου. Την τελευταία μέρα του σχολείου, όταν εμείς τα παιδιά γυρίζαμε με τα ενδεικτικά στα χέρια, οι βαλίτσες και τα δέματα ήταν έτοιμα
Ρηγίνα Μπουνταλά: Είναι μοναδικό το συναίσθημα που μου δημιουργεί η αλληλεπίδραση με τους ανθρώπους και με συγκινεί βαθύτατα η εμπιστοσύνη τους να μοιραστούν μαζί μου την ιστορία τους και τα βιώματα τους που είναι κομμάτια της ψυχής τους.
24 Ιουλίου 1974 | Τότε δεν γνώριζε ακόμη πως εκείνη η μέρα επρόκειτο να είναι μακρά αφού λίγες ώρες αργότερα θα συνόδευε με το αυτοκίνητο της πρεσβείας τον Κωνσταντίνο Καραμανλή στο αεροδρόμιο για την ιστορική πτήση προς την Αθήνα, όπου λίγες ώρες αργότερα θα άνοιγε το κεφάλαιο της Μεταπολίτευσης για την Ελλάδα….
